Het vervroegde eind aan mijn grote reis

Verrassing! Suusje is opeens weer in Nederland! Ik denk dat ik bij een hoop mensen een verbaasd gezicht heb veroorzaakt toen ze zagen dat ik terug was. Niet zo gek, ik was ook verbaasd hoe snel dat was gegaan. Na een maand niet geschreven te hebben moet ik natuurlijk nog wel wat kwijt over de laatste weken in India, als ik me dat nog een beetje kan herinneren haha.

Volgensmij kan ik wel beginnen met mijn doktersbezoekje, of nouja, het begon allemaal met een elektriciteit blackout van 5 dagen. Opzich geen ramp zou je denken. Iedere dag schouwde ik gewoon mijn laptop mee naar het werk en laadde het daar dan op. Maar in die 40 graden in India zou een air-conditioning of een ventilator toch best wel gemakkelijk zijn. Doordat ik geen elektriciteit had, werkte mijn anti-muggenluchtje niet. Het luchtje zat in een apparaatje dat je in het stopcontact moest stoppen, dan verspreidde dat apparaatje het luchtje door heel de kamer, die dan de muggen deed doden. Helaas ben ik die nachten flink lek gestoken, met een enorme voet als gevolg. Nou heb ik wel vaker dat muggenbulten wat opzwellen maar dit was mijn hele voet, van mijn grote teen tot mijn enkel. Normaal wordt dat dan met de dag minder, dus ik dacht, ach, ik wacht een dagje. Bad idea... De volgende dag kon ik niet meer in mijn schoenen, alleen mijn slippers kon ik nog enigszins aan. Nu moet ik er toch aan geloven, de Indiase dokter. Met een zucht van tegenzin ben ik naar de dokter gegaan. Na een korte inspectie kwamen ze er achter dat ik een ontstoken voet had, want het was opgezwollen en rood, dat was toch niet normaal (wauw, wat een diagnose!). Ze wilden de oorzaak achterhalen dus hebben ze bloed geprikt en me daarna een stuk of 30 pillen meegegeven. Mijn schema was: 1 vóór de lunch, 3 na de lunch, 3 na het avondeten en zo voor een paar dagen. Ik voelde me wel een beetje een omaatje met zo'n pillendoos waar dan de tijden opstaan, die dan in ieder vakje een hoop grote tabletten heeft zitten. Diezelfde avond kon ik nog terugkomen voor mijn resultaten van de bloedtest. Stond er dat mijn Vitamine B12 gehalte veel te laag was. Daar moest ik wel tja, 10 injecties voor hebben om dat te verhogen. Nou, ik begon gewoon hardop te lachen. 10 injecties?! In Nederland geven ze een paar vitamine pillen en dan is het wel goed! Maar ze waren wel erg serieus, dus heb ik maar even met mijn eigen huisarts geïnformeerd, bleek er weinig aan de hand te zijn. Die dokters spelen een beetje met je gezondheid om meer geld uit je te trekken, bah, ik vind het maar niks! Buiten die 10 injecties heb ik nog wel een paar antibiotica injecties gehad voor mijn voet, die goed geholpen hebben. Na een week was mijn voet zo goed als normaal!

Nou, dat was mijn dokterservaring. Die elektriciteit blackout was wel echt vervelend, want ze zeiden iedere dag: morgen is het klaar! NOT. Bleek dus dat iedereen uit het appartementencomplex tijdelijk ergens anders heen was gegaan totdat de stroom weer terug zou zijn, en er daarom weinig haast achter het maken stond. Fijn, heel fijn. Die luie Indiërs... Die doen alles op hun eigen tempootje.

Nu moet ik even denken wat ik verder nog heb gedaan... Natuurlijk zat ik nog steeds die saaie stagedagen op het kantoor, dus veel heb ik niet kunnen doen. Heb ik afgelopen weekend wel een weekend vrij gehad, vrijdag t/m zondag (ja ja 2 extra vrije dagen!). Ik ben naar Aurangabad geweest, een stadje zo'n 5 uur van Pune vandaan. Ik ging met een slaapbus, waar je letterlijk een soort bed had, dus kon je lekker slapen tijdens de reis. Vrijdagochtend ben ik gegaan en in de middag kwam ik aan. Eenmaal een hotel gevonden kon ik een beetje rond gaan kijken. Aurangabad is een historische stad met nog veel slechte wegen, veel ongeschoolde mensen en ENORM veel koeien en geiten. Als eerste ging ik naar Bibi Ka Maqbara, een soort mini Taj Mahal. Prachtig! Dit gebouw was, net zoals de Taj Mahal, gebouwd voor de vrouw van een koning na haar dood. Daarna ben ik doorgegaan naar een museum, blijft toch niet mijn ding maar heb je wel het idee dat je iets cultureels aan het doen bent. Daarna de Aurangabad Grotten bekeken, het waren meer een soort uitgehakte bergen, maar erg mooi. De dag erna ben ik naar de Ellora Caves geweest, leek wel een beetje op de Aurangabad Grotten maar dat was een stuk groter. Ook prachtig! In de "grotten" waren de Hindu Goden afgebeeld in steen. Ik heb ook het Daulatabad Fort bezocht. Beklommen kan ik eigenlijk wel zeggen, jeetje. En wat een hitte! Maar het was ook erg mooi, oud en een geweldig uitzicht toen ik eenmaal boven was. Daar liepen ook wilde apen rond, die zo je rugzak ingingen als je iets lekkers bij je had. Aan het eind van de dag ben ik nog in een dierentuin geweest waar ik tijgers, slangen, beren, olifanten en nog meer heb gezien. Prachtige dieren, maar de hokjes konden bijna niet kleiner. Werd er niet heel gelukkig van toen ik die beestjes in hun kooitjes zag zitten. Toen in de avond was de reis al over en ben ik met de bus weer teruggereden naar huis.

Op de zondag heb ik een beetje geshopt in het grootste winkelcentrum van Pune, jeetje wat een gebouw! En wat een mensen! Maar dat was met een reden. Blijkbaar stond ik in een menigte die de Cricket Finale aan het kijken waren, India tegen Sri Lanka. Er stonden wel duizend mensen, als het er niet meer waren! En schreeuwen en juichen dat ze deden! Het viel me wel op dat niemand in de nationale kleur van India was gekleed (blauw). Blijkbaar zijn voetbalshirtjes verboden in het openbaar ofzo.. Na het winkelen heb ik eens fijn Italiaanse ravioli gegeten met een glaasje rode wijn. Ja, het kan in India, maar dan wel tegen de hoofdprijs. Maar ik vond dat ik me wel even mocht trakteren! Na het eten kwam de uitdaging, een goedkope rickshaw terug nemen. Dat is bijna onmogelijk in de avonduren. Nu moet je even onthouden dat het me met de normale kosten (wat Indiërs ook betalen) ongeveer 70 Rupees moet kosten om van dat winkelcentrum naar huis te gaan. Nu kwamen de chauffeurs met de "deal" 200 Rupees. Toen ik ze uit begon te lachen en ik 80 Rupees zei, begonnen zei mij uit te lachen. Stonden we dan, beiden te lachen maar niemand z'n zin. Uiteindelijk heb ik toch 120 Rupees betaald, maar veilig thuis was ik in ieder geval wel, en dat vind ik dan toch wel erg belangrijk in India!

De maandag was weer aangebroken, de saaie werkweek begon weer. Ik was het eigenlijk wel een beetje zat, dus ben ik met mijn mentor van school gaan emailen. Ik kreeg het gewoon niet voor elkaar om betere opdrachten te krijgen van het bedrijf... Nu gaf mijn mentor als laatste optie om mijn stage in Nederland af te maken, en dat zag ik aan de ene kant wel zitten. Maar dat zou dus betekenen dat ik India zou moeten verlaten en daar had ik wel veel moeite mee. Het is daar zo geweldig leuk, heerlijk eten, altijd lekker weer, waarom zou je daar weg willen?! Maar goed, in eerste instantie zat ik daar dus voor school, voor mijn stage. En die 6 dagen per week waren wel echt zo ontzettend saai. Als ik in Nederland de kans heb om toch meer te leren, vond ik dat ik die kans maar moest nemen. Binnen een dag was mijn ticket omgeboekt en op donderdag ochtend om 5 uur zat ik in de taxi naar Mumbai International Airport. Ik vond het toch wel spannend hoor, je weet ook nooit 100% zeker of die chauffeurs te vertrouwen te zijn, maar veel keus had ik niet. Na een rit van 3 uur was ik al op het vliegveld van Mumbai. Had hij erg snel gedaan, want 4,5 uur is normaal. Dus zat ik daar nog 2 uur te koekeloeren voordat ik kon inchecken. Eenmaal ingecheckt heb ik mijn laatste Indiase maaltijd gehad: Aloo Paratha, een soort aardappelpannenkoek met groene pepers erin. Smullen! Ik ga het eten zo ontzettend missen! Nu zat ik alleen nog 3 uur lang op het vliegveld. Omdat het net vernieuwd was, waren ze nog steeds bezig in het Tax-Free Shopping gedeelte dus daar was helaas ook weinig te doen.

Na 3 uur lang naar mensen gekeken te hebben zat ik eindelijk in het vliegtuig. Had mijn mentor toch een luxere stoel voor me geregeld, en naast mij zat ook niemand. Oh heerlijk! Ik kon spelletjes spelen, tv kijken, 9 uur zou toch zo voorbij moeten gaan. Hmm, toch niet zo makkelijk hoor. Maar eenmaal in Londen, was ik ook zo in Amsterdam waar papa, mama en m'n broertje op me stonden te wachten met Hollandse tulpen! Toch heerlijk om weer thuis te zijn, maar ik heb helaas, doordat het zo snel is gegaan, weinig mee kunnen nemen uit India. Had graag wat kadootjes en lekkere zoetigheden meegenomen. Maar dat moet ik dan maar doen als ik weer een keer terug ga.

Ookal heb ik er maar 2,5 maand gezeten, het was een super ervaring, heb veel steun gehad van familie en vrienden en ben er snel doorheen gekomen. Het eten, de mensen, het weer, alles, was genieten! Ik heb er geen spijt van dat ik er ben geweest en één ding weet ik zeker, ik ga er sowieso nog een keer heen! Leuk dat jullie me deze tijd hebben gevolgd op mijn blog, maar helaas is mijn reis afgelopen. Maar wie weet waar ik volgend jaar zit!